ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ…Ημέρα εγκλεισμού 60η – Τρίτη 05 Ιανουαρίου 2020

Επιστρέφοντας από το ταξίδι τους στο Ασκληπιείο, ο Αριστοτέλης επισκέφθηκε τον παππού του και για ώρες μιλούσε και περιέγραφε όσα είδε και βίωσε εκεί.

-« Οι εγκαταστάσεις είναι υπερσύγχρονες, τα μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας, η Αισθητική ασύγκριτη και αυτό που εντυπωσιάζει είναι η ευγένεια και η ηρεμία που διακρίνει το προσωπικό.» είπε ο Αριστοτέλης.

-« Λοιπόν…μου φαίνεται αγόρι μου, πως με επισκέπτεσαι αλλά δεν σε έχω ξεναγήσει στην Εύδια και τις εγκαταστάσεις της. Έλα…ακολούθησε με να σου δείξω κάτι…»

Βγήκαν στον μεγάλο κήπο και προχώρησαν προς τη μεριά που βρισκόταν η κλινική που φρόντιζε τους γηραιούς. Πέρασαν μέσα από ένα μικρό δασάκι με πλατάνια και ασπρολεύκαδα και στάθηκαν μπροστά σε έναν μικρό ναό που ήταν αφιερωμένος στην Υγεία, την κόρη του Ασκληπιού.
Μπήκαν στο εσωτερικό του ναού όπου στο κέντρο πάνω σε ένα αναλόγιο υπήρχε ανοιχτό ένα βιβλίο γραμμένο στην αιθερική Ελλάνια γραφή. Ο Αγησίλαος διάβασε αργά και καθαρά την επίκληση στον Ασκληπιό κι έπειτα άναψε ένα ξερό φύλλο φασκόμηλου στο μπωλ, όπου έκαιγαν ως αναθήματα κι άλλα φύλλα, καθαρίζοντας ενεργειακά το χώρο.

Προχώρησαν στην είσοδο της κλινικής κι εκεί φόρεσαν ειδικά προστατευτικά παπουτσάκια για να περάσουν στο εσωτερικό. Κατευθύνθηκαν δεξιά στο διάδρομο που οδηγούσε στη θερμαινόμενη πισίνα. Μια μικρή ομάδα 7 ατόμων εκτελούσε χαλαρά τις ασκήσεις που έδειχνε ο κινησιολόγος και φαινόταν να απολαμβάνουν τη γυμναστική τους…

-« Τώρα καταλαβαίνω που οφείλεται η υγεία και η ευλυγισία όλων σας.» σχολίασε χαμογελώντας ο Αριστοτέλης…

-« Τρεις φορές την εβδομάδα, όλοι μας, σε μικρές ομάδες των 7, κάνουμε τις ασκήσεις μας στην πισίνα. Επίσης όποτε το χρειαζόμαστε αλλά και για προληπτικούς λόγους κάνουμε φυσικοθεραπείες με τον άριστο χειροπρακτικό μας, τον Αλεξαγόρα.»
Και χαιρέτισε τον Αλεξαγόρα που εκείνη την ώρα έβγαινε από το φυσικοθεραπευτήριο.

-« Μία φορά την εβδομάδα κάνουμε για ευεξία και αναζωογόνηση όλων των μυών, οξυγονοθεραπεία σώματος μπαίνοντας στο καταπληκτικό μηχάνημα που βλέπεις σ αυτό το δωμάτιο. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πιο νέος νιώθεις μετά …» είπε ο Αγησίλαος που αν και είχε περάσει την ηλικία των 88 ετών, είχε ακόμη αντοχές και δεν υπέφερε από πόνους μυοσκελετικούς και αρθρίτιδες, αρρώστιες που παλιότερα τυραννούσαν τους ανθρώπους περασμένης ηλικίας….

Στη συνέχεια ανέβηκαν με κυλιόμενες σκάλες στο επάνω επίπεδο, όπου υπήρχαν τα εξεταστήρια, τα χειρουργεία και χώροι ανάρρωσης.

-« Τέλεια ..είναι και ο Διευθυντής της κλινικής στο γραφείο του, έλα αξίζει να τον γνωρίσεις.»
Χτύπησαν την πόρτα του γραφείου του Διευθυντή και ο Κλεοδάμας, σηκώθηκε και τους υποδέχτηκε εγκάρδια.

-« Να σου συστήσω τον εγγονό μου τον Αριστοτέλη. Πριν λίγες μέρες επέστρεψε από το Ασκληπιείο της Κω και τώρα εγώ τον ξεναγώ στο δικό μας μικρό θεραπευτήριο…» χαμογέλασε ο Αγησίλαος…

-« Χαίρομαι πολύ νεαρέ μου. Θα πω πως έχεις έναν αξιόλογο παππού που οι ιστορίες του με ξεκουράζουν και με κάνουν να γίνομαι καλύτερος. Ελάτε να καθίσουμε στο σαλόνι…»

Κάθισαν σε ‘έναν αναπαυτικό χώρο και ο διευθυντής μέσα σε λίγη ώρα είπε την ιστορία του στον Αριστοτέλη.
-« Είχα τελειώσει ιατρική στο έτος 2021…Είχα κάνει και την ειδικότητα μου στην καρδιοχειρουργική . Οι επιλογές που μου δινόταν δεν κάλυπταν τις επιθυμίες και τα σχέδια μου. Μπορούσα να διοριστώ σε κάποιο επαρχιακό νοσοκομείο και να πληρώνομαι με έναν μισθό που θα κάλυπτε τις βασικές ανάγκες μου.
Για να ανοίξω δικό μου ιατρείο χρειαζόταν μεγάλο κεφάλαιο που δεν είχα. Βλέπεις το κράτος τότε δεν νοιαζόταν για τους νέους ιατρούς αλλά και οι συνθήκες στα δημόσια νοσοκομεία ήταν αξιοθρήνητες.
Σκέψου πως βρέθηκα σε μεγάλο πανεπιστημιακό νοσοκομείο και δεν λειτουργούσε ο αξονικός τομογράφος…Έπρεπε οι άνθρωποι να βγαίνουν έξω και να πληρώνουν ιδιώτη για να κάνουν μια τέτοια εξέταση.
Σε επαρχιακό νοσοκομείο είχαν έλλειψη σε γάζες…για τόσο άθλιες συνθήκες και καταστάσεις σου μιλάω. Έτσι χωρίς τύψεις αλλά θυμωμένος με αυτούς που τότε κυβερνούσαν τη χώρα μας, έφυγα στην Αμερική, όπου είχα κάνει αιτήσεις σε μεγάλα νοσοκομεία και με δέχτηκαν αμέσως στο memorial…
Στην ουσία δεν έφυγα …με έδιωξαν με τον τρόπο τους…οι ίδιοι οι κυβερνώντες μου…
Στην Αμερική αμείφθηκα αμέσως με ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για τις υπηρεσίες μου, απέκτησα καλή φήμη αλλά η ψυχή μου όσο περνούσαν τα χρόνια επιθυμούσε να γυρίσει πίσω…

Όταν λοιπόν με κάλεσε η Ελλήνων Πολιτεία να επιστρέψω και να αναλάβω τη θέση του Διευθυντή στην κλινική της Εύδια, τιμώντας με, με έναν αξιόλογο μισθό, δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ, όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες που καλέστηκαν να επιστρέψουν…

Και δεν μετανιώνω γιατί η ανέλιξη είναι τρομακτική με τους τόσο ταχύτατους ρυθμούς της, η Ελλάδα έχει αλλάξει σε λίγα χρόνια ριζικά και ξαναέγινε λύκνο φωτός και πολιτισμού…
Στην κλινική μας εδώ στην Εύδια, έχω ιατρούς από διάφορες χώρες οι οποίοι προτιμούν πλέον την Ελλάδα για να σπουδάσουν ή να κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές…
Η Ελλήνων Πολιτεία άλλαξε την εικόνα που είχαν έξω για την χώρα μας και δεν μπορείς να φανταστείς Αριστοτέλη μου πόσο περήφανος και δικαιωμένος νιώθω ως Έλληνας…και πόσο μεγάλη τιμή που προσφέρω τις υπηρεσίες μου στους παλαίμαχους της Ελλήνων Συνέλευσις, γιατί στην επιμονή αυτών απολαμβάνουμε όλοι μας την σημερινή Ευδαιμονία…» Και μαζί με την περηφάνεια του Διευθυντή, ένιωθε κρυφή περηφάνεια και ο Αγησίλαος, που τα λόγια του ιατρού χύθηκαν σαν βάλσαμο στην ψυχή του…..