ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ-“ΚΡΑΤΟΥΣ” !! ΜΙΑ ΣΑΤΙΡΑ ΤΟΥ 1800, ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΟΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΤΕΜΗ ΣΩΡΡΑ

ΑΛΦΕΙΟΣ: ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ… “ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ” ΤΩΝ ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ “ΕΚΚΛΗΣΕΙΣ” ΤΟΥ ΚΟΥΛΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ “Lockdown” … ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΚΙΑΓΡΑΦΟΥΝ ΤΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ ΤΟ “ΠΟΙΟΝ” ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΧΥ ΤΟΥΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ …

Ελληνική σάτιρα του 1800 κατά του ανωτέρου κλήρου

20 Σεπτεμβρίου 2008

Οι Έλληνες από την πρώτη στιγμή ήξεραν με τι κουμάσια είχαν να κάνουν !!!!
Όμως, τόσοι λίγοι που είχαν απομείνει μετά τις ανελέητες σφαγές και τους διωγμούς, μη έχοντας άλλο τρόπο να αντισταθούν, τους σατίριζαν για να κοροιδεύουν τη σκλαβιά τους !!!
Γνώριζαν ότι οι Τούρκοι ήταν απλά τα όργανα των πραγματικών εχθρών τους !!!!!
Όπως γνωρίζετε η σάτιρα πάντα σχολιάζει και χλευάζει πραγματικά γεγονότα της καθημερινής ζωής !!!!!

Έλληνες, που έχετε εγκλωβιστεί στην ξενόφερτη “θρησκεία”, η οποία έχει επιβληθεί δια πυρός και σιδήρου από το Ανατολικό Ρωμαικό κράτος, και η οποία συνέχισε να υπάρχει αφού συνεργάστηκε με τους Τούρκους στους οποίους παρέδωσε προδοτικά την “Πόλιν”, συνεχίζει και σήμερα να συνεργάζεται με τους πάντες, αρκεί να κρατά τα “έχει της”, πουλώντας εκδούλευση και συνεργασία σε όλους τους εχθρούς των Ελλήνων !!!

Τρέμει στην ΙΔΕΑ της αφύπνισης του ΕΛΛΗΝΑ !! Γνωρίζει ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα χάσει “αυγά και πασχάλια” !!!

Απολαύστε τη σάτιρα της εποχής του… 1800 και αισθανθείτε την απόλυτη ταύτιση με τα έργα και τις ημέρες των σημερινών ρασοφόρων !!!
ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΣΤΕ, και για κάποιον που μπορεί να είναι “ταλιμπάν” χριστιανός, να μη παραπονιέται αν αύριο εμφανιστεί μπροστά του κανένας καλόγερος ή δεσπότης με κάποιο “χρυσόβουλο” στο χέρι και τον πετάξει έξω από το σπίτι που κοιμάται !!! Θα του το έχει πάρει ο “θεός” του !!!

Πλάτων Πισατίδης

…………………………..

Ελληνική σάτιρα του 1800 κατά του ανωτέρου κλήρου

Η σάτιρα αναφέρεται από τον Βαρθόλδη, ενώ βρέθηκε στον Άθω, σε μονή του, από τον Ευθύμιο Κουρίλα καί ο οποίος την δημοσίευσε στα «Θεσσαλικά Χρονικά», τ. 3, 1931.
Κατά την ιστορία της σάτιρας, ήλθαν 3 ξένοι για να δουν πώς ζούσαν οι Έλληνες καί συνομίλησαν με τους κατοίκους, σχετικώς με το πώς τα πήγαιναν με τους Τούρκους. Όταν τελείωσαν την συζήτηση με τους κατοίκους, είπαν να ρωτήσουν καί έναν αρχιερέα, ο οποίος έτυχε να περνά από εκεί, πώς έβλεπε τα πράγματα. Να καί η απάντηση του αρχιερέα.

«Ιδού ας ερωτήσωμεν τούτον τον πολυγένην
Μητροπολίτης φαίνεται, κάμνει τον Δημοσθένην.
Σ’ αυτόν θέλει γνωρίσωμεν τον ζήλον της Γραικίας
αν είναι φιλελεύθερος ή φίλος τυραννίας.
Χαίρε πανιερώτατε καί γένος της Γραικίας,
πώς υποφέρεις τον ζυγόν της Τούρκου τυραννίας;
Γιατί εκαταντήσατε την φωτεινήν Ελλάδα
άθλιαν, κακορρίζικην. και ως σβυστήν λαμπάδα;

Ο Μητροπολίτης
Να έχετε τέκνα την ευχήν μου
κι ακούσατε την απόκρισίν μου.
Εγώ τον ζυγόν δεν τον γνωρίζω
ούτε ξεύρω να τον νομίζω. (τι ζυγό να γνωρίζει ο κατακτητής!)

Τρώγω, πίνω, ψάλλω με ευθυμίαν
δεν υποφέρω ποτέ τυραννίαν.
Τότε υποφέρω αδημονίαν
όστις με βλάψει στην επαρχίαν. (τρέμει μη χάσει το… μαγαζί ο τραγογένης!)

Αυτή του Τούρκου η τυραννία,
σ’ εμέ είναι ζωή μακαρία.
Αφού το ράσον τούτο εφόρεσα,
πλέον τινά ζυγόν δεν εγνώρισα,
δύο ποθώ, και μα τας εικόνας
άσπρα πολλά και καλάς κοκκώνας. (τα “άσπρα” είναι τα λεφτά! Τις κοκκώνες τις ξέρετε!!)

Περί της Ελλάδος που λέτε
δεν με μέλλει κι ας τυραννιέται.
Μ’ αν βαστάζει χωρίς να στενάζει
όλας τας αμαρτίας ευγάζει.
(….)
Πίστιν να έχουν στον Βασιλέα
και σέβας στον Αρχιερέα.
Στον Τούρκο τ’ άσπρα να μη λυπούνται
τότε γαρ την ψυχήν ωφελούνται.

Και Αρχιερέων παρρησίας,
και παπάδων πολλάς λειτουργίας.
Ο πνευματικός τούς διορίζει
πώς πρέπει κανείς να δεφτερίζει.

Αυτοί άρχισαν να παρακούσι
και όλοι ελευθερίαν φρονούσι.
Διά τούτο και ημείς συμφωνούμεν
Ομού με τους Τούρκους να τους βαρούμεν. (φτου σου κερατά τράγε, λέω τώρα Πλ.Πισ.)
(….)
Κ’ οι κοκκώνες είναι μέγα θαύμα
ευκολύνουν γαρ το κάθε πράγμα.
Φθάνει γουν η τόση απολογία
ιδού γυνή φέρει παρρησία.»

https://alfeiospotamos.blogspot.com/2008/09/1800.html

…………………………………………………

ΔΕΙΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΠΟΝΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΟΣΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ Η ΣΑΤΙΡΑ…

«Ρουμ Μιλέτι»: οι Ορθόδοξες κοινότητες υπό τους Οθωμανούς Σουλτάνους

Steven Runciman, Η βυζαντινή παράδοση μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, εκδ. Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας, Αθήνα 1994, σελ. 15-33

[ … Στο παρελθόν, όταν οι χριστιανικές πόλεις κυριεύονταν και οι λαϊκοί αξιωματούχοι αποπέμπονταν, ο χριστιανικός πληθυσμός απέμενε ακέφαλος, με μόνη εξαίρεση τον τοπικό επίσκοπο. Αυτός διοριζόταν από τις αρχές της Κωνσταντινούπολης, οι οποίες φρόντιζαν με κάθε τρόπο να παραμείνει στη θέση του·…

… Κάθε κοινότητα είχε τον δικό της θρησκευτικό ηγέτη, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την τήρηση της τάξης και την τακτική

πληρωμή των φόρων και φρόντιζε να μην εμφανίζονται φαινόμενα απειθαρχίας προς τους κυβερνώντες.

Ο Μεχμέτ Β’ επεξέτεινε αυτό το σύστημα σε όλη την Αυτοκρατορία. Επικεφαλής των ορθόδοξων κοινοτήτων στην οθωμανική επικράτεια ήταν ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Αυτός θα αποτελούσε την κεφαλή του Ρουμ Μιλετί, του Ορθόδοξου Έθνους.

Ωστόσο, πατριάρχης δεν υπήρχε εκείνη την εποχή στην Κωνσταντινούπολη. Ο τελευταίος πατριάρχης, ο Γρηγόριος Μάμμας, είχε ευνοήσει την ένωση με τη Ρώμη και είχε δημιουργήσει τόσες αντιπάθειες, ώστε το 1451 διέφυγε στην Ιταλία…

Ο Σουλτάνος πήρε τις απαραίτητες πληροφορίες και αποφάσισε ότι ο καλύτερος γι’ αυτή τη θέση ήταν ο Γεώργιος Σχολάριος… Είχε παρευρεθεί στην Ενωτική Σύνοδο της Φλωρεντίας και εκεί είχε υποστηρίξει την ένωση με τη Ρώμη, αλλά αργότερα άλλαξε γνώμη: αποσύρθηκε σε μοναστήρι υπό το όνομα Γεννάδιος και έγινε ηγέτης των ανθενωτικών… Ο Γεννάδιος… οδηγήθηκε μπροστά στον Σουλτάνο.

Πριν όμως αποδεχθεί το Πατριαρχείο, επεξεργάστηκε μαζί με τον Σουλτάνο τις συνθήκες υπό τις οποίες επρόκειτο να διακυβερνηθεί η Εκκλησία και όλο το ορθόδοξο μιλέτι.

Σύμφωνα με τους όρους που συνομολογήθηκαν μεταξύ τους, ο Πατριάρχης από κοινού με την Ιερά Σύνοδο είχε απόλυτο έλεγχο όλου του εκκλησιαστικού οικοδομήματος.

… Κανένας επίσκοπος δεν μπορούσε να διοριστεί η να αποπεμφθεί παρά μόνο με την άδεια του Πατριάρχη και της Συνόδου· αλλά οι επισκοπικοί διορισμοί έπρεπε να επικυρώνονται από τον Σουλτάνο, όπως κατά το παρελθόν από τον Αυτοκράτορα.

Μόνο τα πατριαρχικά δικαστήρια είχαν δικαιοδοσία επί των επισκόπων.

Οι αρχές δεν μπορούσαν να συλλάβουν κανέναν επίσκοπο χωρίς την έγκριση του Πατριαρχείου.

… Αν ο λαός δεν πειθαρχούσε και δεν πλήρωνε τους φόρους του, ο Πατριάρχης ήταν αποκλειστικά υπεύθυνος. …

… Οι φόροι συγκεντρώνονταν από τον επικεφαλής της κοινότητας λαϊκό· καθήκον της Εκκλησίας ήταν να τον επιτιμήσει αν δεν ανταποκρινόταν εγκαίρως και πλήρως στο καθήκον του αυτό.

Στη σχέση ανάμεσα στο λαό και τον κλήρο εδημιουργούντο συχνά τριβές, κυρίως επειδή οι κληρικοί ήταν απαλλαγμένοι από την υποχρέωση να πληρώνουν φόρους.

Στην πραγματικότητα όμως ο κλήρος δεν ήταν εντελώς απαλλαγμένος από αυτή την υποχρέωση. Συχνά υποδεικνυόταν στους ιερείς ότι θα μπορούσαν να προσφέρουν οικειοθελώς ένα ποσό για το ταμείο του Σουλτάνου -και δεν ήταν φρόνιμο να αγνοήσει κανείς μια τέτοια υπόδειξη.

Ταυτόχρονα ο Πατριάρχης μπορούσε να επιβάλλει στο ποίμνιο του όσους φόρους επιθυμούσε· και χρειάζονταν τεράστια χρηματικά ποσά, για να μπορέσει η διοίκηση να λειτουργεί ομαλά… ]

ΠΗΓΗ

……………………………………………………………..

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΠΟΝΗΜΑΤΟΣ …

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 17Ο ΑΙΩΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΣΥΝΑΔΙΝΟΥ

Όλες οι πληροφορίες εδώ από το βιβλίο «Η ΣΕΡΡΑΪΚΗ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΣΥΝΑΔΙΝΟΥ», έκδ. της Μητροπόλεως Σερρών 1989, συγγραφική επιμέλεια Γιώργος Καφταντζής. Έργο επίπονο με εκατοντάδες διευκρινίσεις.

«Ο Παπασυναδινός χρησιμοποιεί την χρονολογία που καθόρισε η ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδος Κωνσταντινουπόλεως και αρχίζει από κτίσεως κόσμου, δηλαδή την 1η Σεπτεμβρίου του έτους 5508 π.Χ.» σελ. 10 εισαγωγή Γ. Καφταντζή. Υπενθυμίζουμε ότι οι αποφάσεις και οι καθορισμοί της συνόδου αυτής θεωρούνται θεόπνευστες, από τον χριστιανικό κόσμο μέχρι και σήμερα.

Δηλαδή έχουμε και λέμε, 5508 π.Χ. + 2013 μ.Χ. = 7521 χρόνια μέχρι σήμερα από κτίσεως κόσμου. Όποιος χριστιανός άνθρωπος δεν το παραδέχεται αυτό, αυτομάτως καθίσταται αιρετικός διότι αμφισβητεί την παντογνωσία του αγίου Πνεύματος. Μάλιστα προσφάτως στην Αυστραλία ένας εκπαιδευτικός απολύθηκε από το σχολείο του, διότι επέμενε να διδάσκει στους μαθητές του ότι ο θεός δημιούργησε τον κόσμο πριν από 7500 χρόνια. Ή είναι κανείς πιστός ή δεν είναι. Όχι όποτε μας βολεύει να επικαλούμαστε την παντογνωσία του θεού και όποτε δεν μας βολεύει να την πετάμε στον κάλαθο των αχρήστων.

Το αξιόπιστον του Παπασυναδινού δηλώνεται ως εξής: σελ. 12 «οι πηγές του είναι πάντοτε αυθεντικές και όταν δεν μπορεί να τις ελέγξει, σημειώνει τις επιφυλάξεις του». Επίσης σελ. 14 «…γεμάτος ειλικρίνεια, ευαισθησία και προπαντός βαθειά θρησκευτικότητα».

Αξιοθαύμαστη δε τυγχάνει η αντικειμενικότητα του Γ. Καφταντζή, όπως και αυτή του Μητροπολίτη Μάξιμου, ο οποίος, προς τιμήν του, επέτρεψε υποσημειώσεις του εξής είδους (σελ. 22), σε αναφορά του Παπασυναδινού για την καύση χριστιανού από τους Τούρκους:

«Ο απάνθρωπος αυτός τρόπος εκτέλεσης δεν ήταν επινόηση Τουρκική. Κατά τον μεσαίωνα τα θύματα της ιερής Εξέτασης μόνο στην Ισπανία ανέβηκαν σε 320000 άτομα από τα οποία 30000 κάηκαν ζωντανά. Αγριότητα έδειχναν και οι ποινές των Βυζαντινών. Κατά τον Φώτιο (Νομοκάνων, τιτλ. Ε, κεφ. ΚΕ΄): Η χειροκοπή και η τύφλωση ανήκαν στην κατηγορία της εσχάτης των ποινών, όπως και το καυθήναι, φουρκισθήναι (παλούκωμα)..»

Και μιά ο λόγος περί παλουκώματος, είναι άξιο λόγου να πληροφορηθούμε από τον τι παρέλαβαν οι Τούρκοι από το «ένδοξόν μας Βυζάντιον», τους αθεόφοβους Βυζαντινούς (σελ. 25, υποσημείωση 42):

«Το παλούκωμα (φούρκισμα, ανασκολοπισμός) γίνονταν δημόσια και σε θέση περίοπτη με τον εξής τρόπο. Έπαιρναν μια μακριά ως 3 μέτρα σούβλα σιδερένια ή ξύλινη με σιδερένια μύτη, την οποία κουβαλούσε ο κατάδικος στον ώμο ως τον τόπο του απαίσιου μαρτυρίου.
Εκεί τον ξάπλωναν καταγής μπρούμυτα γυμνό μέχρι τη μέση και χειροπόδαρα με ανοιγμένα σκέλια. Ύστερα ο μπόγιας αφού ξέσχιζε το πανταλόνι και φάρδαινε με το μαχαίρι την τρύπα του απευθυσμένου, έχωνε τη σούβλα αλοιμένη λίπος για να γλιστρά και χτυπώντας σιγανά προσέχοντας να μη βλάψει βασικά όργανα όπως τα έντερα, καρδιά, πλεμόνια, την έβγαζε από το πίσω μέρος της δεξιάς πλάτης..»

Ένας πολιτισμός που μπορεί να πράττει τέτοιου είδους κτηνωδίες, που ποτέ κανένα κτήνος δεν έχει διαπράξει, έχει τώρα θαυμαστέ στην χώρα της Ελλάδος, και μάλιστα ουκ ολίγους! Είναι αυτοί οι Βυζαντινόπληκτοι Ελληνοχριστιανοί. Θαυμαστές των ανασκολοπιστών Βυζαντινών κτηνών. Των ανθρώπων που για αιώνες όταν ήθελαν να σου απευθύνουν την χειρότερη βρισιά σε αποκαλούσαν Έλληνα! Κι ας μη ξεχνάμε ότι οι Βυζαντινοί αυτοί άγιοι άνθρωποι τους ανασκολοπισμούς, τους έπρατταν εις το όνομα και υπό τα βλέμματα της πανταχού παρούσης αγίας τριάδος (του Πατρός του Υιού και του αγίου Πνεύματος). Αγία τριάδα να σου πετύχει!

Το πώς όμως έτσι διέτριβε η αγία τριάδα, μας το εξιστορεί ο ίδιος ο Παπασυναδινός στον θρήνο του γιά την άλωση της Κωνσταντινούπολης (σελ. 21 . 13 α). αφού θρηνεί για το κατάντημα των χριστιανών μετά την άλωση λέει:

«θεέ μου παντοδύναμε και πώς το υπομένεις;
όμως φιλανθρωπότατε θαρρώ ότι κοιμάσαι
και μας απελησμόνησες και δεν μας ενθυμάσαι …
ξύπνα, σηκώσου, δίωξε κίνδυνον της θαλάσσης…».

Θαρρούμε ότι νέον δόγμα προτείνετε μέσα από τους στίχους αυτούς. Εάν ο θεός όντως κοιμάται ποτέ ή όχι. Όπως οι καλόγεροι της Κωνσταντινούπολης που λίγο πριν πέσει η Πόλη, αυτοί τύρβαζαν περί του ποιά γλώσσα ομιλούνταν στον παράδεισο ή εάν μπορεί να μπει κάποιος στον παράδεισο εάν τον έχει φάει κροκόδειλος!!!

Εάν όντως λοιπόν ο θεός κοιμάται (τώρα τίθεται αυτομάτως και το ερώτημα: άραγε κοιμούνται και τα τρία πρόσωπα ταυτοχρόνως, αφού είναι αδιαίρετη η τριάδα, ή έχουν την δυνατότητα να κοιμάται ο καθένας ξεχωριστά, όποτε του καπνίσει του καθενός;) φαίνεται ότι μπορεί να το γνώριζαν οι Βυζαντινοί και τότε να διέπρατταν τους ανασκολοπισμούς.

Διότι πως να διέπρατταν τέτοιες κτηνωδίες έμπροσθεν του θεού της συγχωρήσεως και προ παντός της αγάπης, δίχως αυτός ο θεός να τους κατακάψει, όταν από την βίβλο πληροφορούμαστε ότι ο Γιαχβέ έριχνε φωτιά σε ανθρώπους για πολύ ελαφρύτερα αμαρτήματα.

Ο Παπασυναδινός επίσης, στην χρονογραφία του αυτή, μεταξύ των πολλών άλλων, χαρακτηρίζει και το ποιόν των ιερέων που γνώρισε, κυρίως δε των αποθανόντων στις μέρες του.
Περί τους τριανταριά που αναφέρει δυό τρεις τους χαρακτηρίζει καλούς. Ίσως και σαν καλούς. Τους υπόλοιπους τους περιγράφει ως εξής: «από γράμματα πολλά ολίγος, εις τα γράμματα ολίγος, καμπόσω ακριβούτζικος, αμή έργω και λόγω δεν είχε, άρπαγος, πλεονέκτης, κρασοπατέρας και ακαμάτης, πολλά μπεκρής και μορολόγος και πόρνος, πολλά αγράμματος, δεν ήτον καθάριος από την πορνείαν και μοιχίαν, από γράμματα μοροαχαμνός, το έμελεν μόνον δια την γούλαν, είχε ξεπέσει εν μοιχία, ζουλιάρης, λύξουροος…».

Δεν αναφέρουμε παραπομπές διότι απο την 27η έως την 100η σελίδα του, το βιβλίο βρίθει από τέτοιους χαρακτηρισμούς. Κανείς δε δεν θα μπορούσε να ισχυρισθεί, ότι το παπαδαριό ανά την τουρκοκρατούμενη χώρα διέφερε, επί το περισσότερο ή ολιγότερο, από τόπου εις τόπον.

Αυτό το σκυλολόι λοιπόν, όπως το περιγράφει παραστατικά ο άνθρωπος αυτός του θεού, στο βιβλίο αυτό που εξέδωσε η ιερά Μητρόπολης των Σερρών και δεν μπορεί κανείς να το θεωρήσει αναξιόπιστο, αυτό το σκυλολόι λοιπόν μας διδάσκουν στα σχολειά ότι κράτησε τον Ελληνισμό στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας κι ότι τα καθάρματα αυτά συνέβαλαν στην επανάσταση του 21!!! Αλλά έπονται και χειρότερα. Κάνετε υπομονή.

Ο άνθρωπος αυτός θα μας πληροφορήσει και για τις σιμωνίες (αγοραπωλησίες) των ενοριών και επισκοπών, και αυτής της Πατριαρχικής έδρας, της οικουμενικής.

Σελ. 28, εν έτη 1616 «Εγίνην αρχιερεύς εις τα Σέρας (σε κάθε περίπτωση κρατάμε την ορθογραφία του) ο κυρ Τιμόθεος ο καθηγούμενος του Τιμίου Προδρόμου, εκ χώρας Νεγρίτα (Νιγρίτα). Και με το να μην έχει άσπρα (χρήματα, μετρητά) ως υ ( = 400)… χιλιάδες… πολλά άσπρα εξοδίασεν και ήτον πάσα ημέραν εις μεγάλην στενωχορίαν, και από το πυκρόν του έπεσεν εις ασθένειαν..»

Σελ. 42, ο Παπασυναδινός για τον εαυτόν του: «τω αυτώ χρόνω, τον Αύγουστον ιβ έλαβα από τον κυρ Τιμόθεον την ενορίαν την Αγίαν Παρασκευή, τον Ταξιαρχούδη, την Αγίαν Μαρίνα και τον Άγιον Γεώργιον της Δύρβης και τον Άγιον Ιωάννην δι’ άσπρα (6000) Συναδινός ιερεύς και άρχον του ψαλητήρος Σερρών. Εις δόξαν θεού».
Και πάλι για την περίπτωσή του: «…. με έκαμαν αναφωράν και με αφώρησαν και με αναθεμάτησαν και με άργησαν έως να έλθη η τελεία μου καθέρησι. Και δεν με εσυγχώρησαν έως ου με επήραν βφ… άσπρα και τότες με εσυγχώρησαν με πολλά παρακαλέματα..».
Κανονική ανακατανομή του χριστιανικού πλούτου εδώ που τα λέμε! Και συ καλέ Παπασυναδινέ από που τα είχες τα τόσα σου άσπρα άραγε;

Σελ. 63, υποσημείωση 346: «Από μαρτυρία του Παπασυναδινού μαθαίνουμε πως τα 2/3 περίπου της παραγωγής ενός γεωργού πήγαιναν σε δοσίματα και φόρους, πράγμα που τον ανάγκαζε να πουλάει πολλές φορές και τα χωράφια του».

Πλην των Τούρκων ποιοί τα άρπαζαν; Σελ. 76, υποσημείωση 432: «… Γιατί τόσο ο Πατριάρχης όσο και οι Μητροπολίτες εκτός από τα εκκλησιαστικά μέτρα (αφορισμό, αργία, απόλυσι κ.λπ.) είχαν και ευρύτατη ποινική δικαιοδοσία (εξορία, φυλάκιση, μαστίγωμα κ.λπ.) πάνω σε χριστιανούς που κατά την κρίση τους παρεκτρέπονταν… καταργείται το φιρμάνι που είχε δοθεί στο μητροπολίτη Μελέτιο, να τιμωρεί τους παραβάτες… γιατί αυτός, όπως εξακριβώθηκε από το Πατριαρχείο, εξεβίαζε με το μέτρο αυτό τους ραγιάδες της επαρχίας του».

Το παπαδαριό ως κανονική συμμορία αρχιληστών εις βάρος των ραγιάδων, όπως βλέπουμε. Δηλαδή οι Τούρκοι να προστατεύουν τους ραγιάδες από την απληστία των χριστιανών παπάδων!!! Αυτά τα τομάρια που μας τους παρουσιάζουν για μάρτυρες του υπόδουλου Ελληνισμού!!!

Σελ. 81, υποσημείωση 444: «…με τον καιρό η συναλλαγή των εκκλησιαστικών οφφικίων ευξήθηκε. Ο πατριάρχης αφού αγόραζε τη δική του θέση πουλούσε ύστερα τις επισκοπές στον μεγαλύτερο πλειοδότη. Τόσο προχώρησε η διαφθορά που ανάμεσα στα 1670 – 1678 ο πατριάρχης στην Κπολη άλλαξε έξη φορές».

Στην ίδια σελίδα ο Παπασυναδινός: «κι έτζι δεν ήθελε να καθίσει τινάς πατριάρχης με το να έχη το Πατριαρχείο πολλά χρέη και δια τα πολλά σκάνδαλα». Σελ. 86: «Τω αυτώ χρόνω έφυγεν ο παπά κυρ Μανόλης (ακαμάτης, αδούλης, οινοπότης, λέμαργος, άρπαγος, φόβον θεού δεν ήχεν) να πάγη εις ανεγνώρηστον τόπον δια να ζητά. Η ετία με το να έχει πολί χρέος και όλον ένα ήτον εις το χάψη. Και επούλησεν όσα και αν ήχεν, ως και ταις ενορίες του τον Άγιον Νικόλα και τον Άγιον Βλάσι και πάλιν απόμεινεν χρέος».

Στην τρίτη χιλιετία Μετά Χριστόν, αλλά και Μετά του Χριστού βεβαίως, άλλαξε άραγε κάτι στις τάξεις και το ήθος του κλήρου στην χώρα της Ελλάδος; Έχει ή δεν έχει η Εκκλησία της Ελλάδος τεράστια περιουσία; Από που την έχει; Μήπως καλλιεργεί χωράφια; Μήπως έχει βιομηχανίες και εργοστάσια; Μάλιστα κύριε, έχει και παραέχει. Όλοι το ξέρετε κι όλοι το ξέρουν.

Έχει καλλιέργεια χωρίς έξοδα παραγωγής, φουκαρά αγρότη. Καλλιέργεια που δεν χρειάζεται όργωμα, σκάλισμα, λιπάσματα, πετρέλαια, ραντίσματα, θερίσματα, αλωνίσματα, ποτίσματα, εκμεταλλεύσεις από εμπόρους, ασφαλίσεις από καιρικά φαινόμενα (χαλάζια, πλημμύρες, ξηρασίες, σκουληκοφαγώματα, καταστροφικούς αέρηδες και μυκητιάσεις).

Έχει κοπάδια ζώα, για να τα αρμέγει, δίχως να τα βόσκει, χωρίς να τα ταΐζει έτοιμη τροφή το χειμώνα, κοπάδια που δεν τα τρώνε οι λύκοι, που δεν θέλουν εμβόλια για πρόληψη ή αντιμετώπιση ασθενειών, που δεν κλωτσάνε στο άρμεγμα ποτέ, κοπάδια που κάνουν μόνα τους το τυρί και το γιαούρτι και το πηγαίνουν έτοιμο στους Ποιμένες τους, στους Αρχιμανδρίτες τους, πρόβατα αγαθά, άκακα.

Σχετικό θέμα: Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΛΗΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟ

ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ: ΑΛΦΕΙΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ
https://alfeiospotamos.gr/?p=46817