Η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ: Η ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΜΑΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ Ο ΥΠΟΤΕΛΗΣ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΜΕΡΟΣ 1 ΚΑΙ ΜΕΡΟΣ 2
Συνταγματική Ιστορία:https://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagmatiki-Istoria/ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Τα τοπικά πολιτεύματα της επαναστατικής περιόδου
Κατά τη διάρκεια της επαναστατικής περιόδου ψηφίσθηκαν από συνελεύσεις του επαναστατημένου λαού και τα συνταγματικά σχέδια της Σάμου και της Κρήτης. Συγκεκριμένως, το Μάιο του 1821, επικυρώθηκε η «Έκθεσις του Τοπικού Συστήματος της Σάμου» και το Μάιο του 1822 το «Προσωρινόν Πολίτευμα της νήσου Κρήτης».
Θα πρέπει να σημειωθεί, πως η ίδρυση των τοπικών αυτών πολιτευμάτων ήταν ιδιαιτέρως σημαντική, αφενός μεν διότι περιείχαν, αν και ατελώς, αρχές πολιτικής αυτοδιάθεσης και ατομικής ελευθερίας, για τις οποίες αγωνιζόταν τότε ο λαός, αφετέρου δε διότι αποκάλυπταν την έφεση για διοίκηση και πολιτειακή ευνομία με αιρετούς άρχοντες, με ταυτόχρονη εισαγωγή κάποιων από τα συστατικά της παραδοσιακής ελληνικής κοινωνίας.
Τα Συντάγματα εθνικής εμβέλειας
Το Σύνταγμα της Επιδαύρου υποβλήθηκε, το Απρίλιο του 1823, σε αναθεώρηση από τη Β΄ Εθνοσυνέλευση, η οποία συνήλθε στο Άστρος. Το νέο Σύνταγμα, που αποτελούσε απλή αναθεώρηση του προϊσχύσαντος, ονομάστηκε «Νόμος της Επιδαύρου», ήταν νομοτεχνικώς αρτιότερο και καθιέρωνε ελαφρά υπεροχή της νομοθετικής εξουσίας έναντι της εκτελεστικής. Ακόμη, μεταρρύθμιζε τα δικαιώματα της εκτελεστικής εξουσίας τα σχετικά με την κατάρτιση των νόμων, βελτίωνε τις διατάξεις περί ατομικών δικαιωμάτων και μετέβαλλε επί το δημοκρατικότερο τον εκλογικό νόμο.
Το σημαντικότερο των Συνταγμάτων της Επανάστασης ψηφίσθηκε στην Τροιζήνα το Μάιο του 1827 από τη Γ΄ Εθνοσυνέλευση, η οποία είχε ήδη αποφασίσει πως πρέπει «η νομοτελεστική εξουσία παραδοθή εις ένα και μόνον». Κατόπιν, με ψήφισμά της εξέλεξε τον Ιωάννη Καποδίστρια «Κυβερνήτη της Ελλάδος» για επτά χρόνια και ψήφισε το «Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος» που έμεινε στην ιστορία ως το πιο φιλελεύθερο και δημοκρατικό σύνταγμα της εποχής του. Η Συνέλευση θέλοντας να δώσει στη χώρα ένα οριστικό πολίτευμα, εμπνευσμένο από δημοκρατικές και φιλελεύθερες ιδέες και βεβαίως από το Πολίτευμα της Ελληνικής Δημοκρατίας του Ρήγα, διακήρυττε στο νέο Σύνταγμα για πρώτη φορά την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας: «η κυριαρχία ενυπάρχει εις το Έθνος, πάσα εξουσία πηγάζει εξ αυτού και υπάρχει υπέρ αυτού». Ακόμη, καθιέρωνε ρητά τη διάκριση των εξουσιών, ανέθετε στον Κυβερνήτη την εκτελεστική εξουσία και τη νομοθετική στο σώμα των αντιπροσώπων του λαού, τη Βουλή.
Ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας (1828-1832)
Μετά τη δολοφονία του Ι. Καποδίστρια και την ταραχώδη περίοδο που ακολούθησε, η αυτοαποκληθείσα «Πέμπτη Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις» ψήφισε τελικώς, το 1832, στο Ναύπλιο νέο «Σύνταγμα», διορίζοντας ταυτοχρόνως Κυβερνήτη τον αδελφό του δολοφονηθέντος Ιωάννη Καποδίστρια, Αυγουστίνο. Στη συνέχεια το «Σύνταγμα» αυτό, που θύμιζε έντονα το αμερικανικό και δεν ίσχυσε ποτέ, χαρακτηρίστηκε «Ηγεμονικό», διότι προέβλεπε κληρονομικό αρχηγό του κράτους, τον Ηγεμόνα.
Η απόλυτη μοναρχία (1832-1843)
Η συνταγματική μοναρχία (1843-1862)
Η πρώτη περίοδος του πολιτεύματος της βασιλευομένης δημοκρατίας (1864-1909)
Το Σύνταγμα του 1864, προϊόν της «Β΄ εν Αθήναις Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως» που ακολούθησε τη λαϊκή εξέγερση, περιλάμβανε 110 άρθρα, ήταν επηρεασμένο από τα συντάγματα του Βελγίου (1831) και της Δανίας (1849) και έμελλε να ισχύσει (με τις αναθεωρήσεις του 1911 και του 1952) για περισσότερα από εκατό χρόνια. Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό του νέου καταστατικού χάρτη της χώρας ήταν ότι επανέφερε την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας του Συντάγματος της Τροιζήνας του 1827 και διείπετο από τη δημοκρατική και όχι τη μοναρχική αρχή, δηλαδή αναγνωριζόταν πλέον το έθνος, ο ελληνικός λαός, και όχι ο μονάρχης, ως πηγή και φορέας της κρατικής εξουσίας. Ακόμη, καθιέρωσε, μεταξύ άλλων, την αρχή της άμεσης, καθολικής και μυστικής ψηφοφορίας η οποία θα διεξήγετο και θα διενεργείτο ταυτοχρόνως σε όλη την επικράτεια, το σύστημα της μιας (μονήρους) Βουλής τετραετούς θητείας, τα δικαιώματα του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι, ενώ κατήργησε τη Γερουσία. Παραλλήλως, υιοθέτησε αρκετές από τις διατάξεις του Συντάγματος του 1844, προέβλεψε, όμως, επιπλέον, τη δυνατότητα σύστασης από τη Βουλή «εξεταστικών των πραγμάτων επιτροπών». Επίσης, ο βασιλιάς διατήρησε το δικαίωμα να συγκαλεί τακτικώς και εκτάκτως τη Βουλή όπως και να τη διαλύει κατά την κρίση του, αλλά το περί διαλύσεως Διάταγμα έπρεπε να είναι προσυπογεγραμμένο από το Υπουργικό Συμβούλιο. Τέλος, παρά το γεγονός ότι η πρόταση για υποχρέωση του στέμματος «όπως λαμβάνη τους υπουργούς εκ των Βουλών» απορρίφθηκε κατά πλειοψηφία, η κατοχύρωση του δημοκρατικού χαρακτήρα του νέου πολιτεύματος, πέραν της καθιέρωσης για πρώτη φορά των δικαιωμάτων που ήδη αναφέρθηκαν, δεν άργησε να εκδηλωθεί με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο.
Συγκεκριμένως, με τον λόγο του Θρόνου στις 11 Αυγούστου 1875, και χάρη στο πολιτικό κύρος του Χαρίλαου Τρικούπη, καθιερώθηκε ατύπως η Αρχή της Δεδηλωμένης, η οποία, μεταβάλλοντας τη σχέση στέμματος και λαϊκής αντιπροσωπείας και προσδίδοντας άλλη ουσία στο όλο σύστημα της οργάνωσης των εξουσιών, νομιμοποίησε ουσιαστικώς την εισαγωγή του κοινοβουλευτικού συστήματος στη χώρα. Βάσει της αρχής της «δεδηλωμένης» ο βασιλιάς είχε υποχρέωση να διορίζει την Κυβέρνηση λαμβάνοντας υπόψη του τη θέληση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, όπως όριζαν η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και το πνεύμα του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Η διάταξη, επομένως, του Συντάγματος κατά την οποία «ο Βασιλεύς διορίζει και παύει τους Υπουργούς αυτού» τέθηκε σε περιορισμό, καθώς η κυβέρνηση όφειλε να λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.
Η δεύτερη περίοδος του πολιτεύματος της βασιλευομένης δημοκρατίας και η ανακήρυξη της αβασίλευτης δημοκρατίας (1911-1924)
Οι σημαντικότερες μεταβολές που επέφερε η αναθεώρηση του 1911 ήταν η ενίσχυση των ατομικών ελευθεριών («το Δημόσιον Δίκαιο των Ελλήνων» κατά την ορολογία της εποχής) και του κράτους δικαίου, και ο γενικότερος εκσυγχρονισμός των θεσμών. Οι σημαντικότερες αλλαγές σε σχέση με το Σύνταγμα του 1864 στο επίπεδο της προστασίας των ατομικών ελευθεριών ήταν η ενίσχυση της προστασίας της προσωπικής ασφάλειας, η μείωση από το 30ό στο 25ο του ορίου ηλικίας των εκλόγιμων βουλευτών, η φορολογική ισότητα, το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι και του απαραβιάστου της κατοικίας. Ταυτοχρόνως, αναβαθμίσθηκε ο ρόλος της Βουλής, ενισχύθηκαν οι εγγυήσεις της δικαστικής ανεξαρτησίας, επανιδρύθηκε το Συμβούλιο της Επικρατείας και ανατέθηκε ο έλεγχος του κύρους των βουλευτικών εκλογών σε ειδικό δικαστήριο, το Εκλογοδικείο, καθιερώθηκαν για πρώτη φορά η υποχρεωτική και δωρεάν στοιχειώδης εκπαίδευση, η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία και η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων και, τέλος, προβλέφθηκε απλούστερη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος.
Ο εθνικός διχασμός, ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ως αποτέλεσμα των συνεχών συγκρούσεων της πολιτικής ηγεσίας με το παλάτι, η μικρασιατική καταστροφή και η μεταβολή των γεωπολιτικών συνθηκών στη νοτιοανατολική Ευρώπη καθώς επίσης και η έλευση των προσφυγικών πληθυσμών στον ελλαδικό χώρο, οδήγησαν στην επανάσταση του Σεπτεμβρίου 1922 και, τελικώς, στην εγκαθίδρυση αβασίλευτου δημοκρατικού πολιτεύματος. Με την αποφασιστική συμβολή του Αλεξάνδρου Παπαναστασίου, η «Δ΄ εν Αθήναις Συντακτική Συνέλευσις» κατήργησε, στη συνεδρίαση της 25ης Μαρτίου 1924, τον βασιλικό θεσμό και ανακήρυξε την αβασίλευτη δημοκρατία.
Το Σύνταγμα του 1927
Συμφώνως με αυτό, προβλεπόταν ο θεσμός του αιρετού ανώτατου άρχοντα, ο οποίος εκλεγόταν από τα δύο πλέον νομοθετικά Σώματα, τη Βουλή και τη Γερουσία, για πενταετή θητεία. Ο ανώτατος άρχοντας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ήταν πολιτικώς ανεύθυνος, δεν μετείχε στη νομοθετική λειτουργία, μπορούσε να διαλύσει τη Βουλή μόνο μετά από σύμφωνη γνώμη της Γερουσίας και κατείχε το δικαίωμα έκδοσης νομοθετικών διαταγμάτων προσωρινής ισχύος. Ακόμη, καθιερώθηκε ο θεσμός του προαιρετικού συνταγματικού δημοψηφίσματος, θεσπίσθηκαν, για πρώτη φορά, κοινωνικά δικαιώματα όπως η προστασία της επιστήμης, της τέχνης κ.ά., εισήχθη η προστασία της τοπικής αυτοδιοίκησης, η αρμοδιότητα των δικαστηρίων να ελέγχουν τη συνταγματικότητα των νόμων, η αναγνώριση των κομμάτων ως οργανικών στοιχείων του πολιτεύματος και η κατοχύρωση του δικαιώματός τους να συμμετέχουν, αναλόγως της δύναμής τους, στη σύνθεση των διαφόρων κοινοβουλευτικών επιτροπών. Για πρώτη φορά, τέλος, ελληνικό Σύνταγμα περιέλαβε διάταξη που όριζε ότι η κυβέρνηση όφειλε «να απολάβει της εμπιστοσύνης της Βουλής». Με τον τρόπο αυτό καθιέρωσε και θεσμικώς, πλέον, την αρχή της «δεδηλωμένης» του 1875.
Το Σύνταγμα αυτό, που έμελλε να ισχύσει για οκτώ μόνο χρόνια και ήταν συντηρητικότερο του σχεδίου της επιτροπής Παπαναστασίου, χαρακτηρίσθηκε στο πεδίο της οργάνωσης των εξουσιών από την τάση για υπέρμετρη ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας. Ο επιβεβλημένος, ωστόσο, από τις αντίξοες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες κρατικός παρεμβατισμός δεν εξασφαλίσθηκε, με μοιραίο επακόλουθο τη συχνή παραβίασή του. Υπό τις συνθήκες αυτές, η αβασίλευτη Δημοκρατία, χωρίς συγκεκριμένο και ουσιαστικό κοινωνικό περιεχόμενο, δεν κατόρθωσε να καταστεί το σημείο αναφοράς ενός νέου εθνικού οράματος, που οι δημοκρατικοί πολιτικοί άνδρες της εποχής αναζητούσαν με συνέπεια να μην προωθηθούν αποτελεσματικώς οι απαραίτητες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Η δε σύντομη κυβερνητική σταθερότητα που ακολούθησε με την κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου (1928-1932), δεν δημιούργησε, εξαιτίας της χρονικής της βραχύτητας, ισχυρό υπόβαθρο κοινοβουλευτικής λειτουργίας.
Η τρίτη περίοδος του πολιτεύματος της βασιλευομένης δημοκρατίας (1952-1967)
Το Σύνταγμα του 1952 αποτελούνταν από 114 άρθρα και, λόγω των ιδιαίτερων κοινωνικοπολιτικών συνθηκών που επικράτησαν κατά την κατάρτισή του, υπήρξε συντηρητικό και σε μεγάλο βαθμό προσκολλημένο στα συνταγματικά κείμενα του 1864 και του 1911. Βασικές καινοτομίες του ήσαν η ρητή καθιέρωση του Κοινοβουλευτισμού σε καθεστώς βασιλευομένης δημοκρατίας και η κατοχύρωση, για πρώτη φορά, στις Ελληνίδες του δικαιώματος ψήφου και υποβολής υποψηφιότητας για το βουλευτικό αξίωμα. Ταυτοχρόνως, αντιμετώπιζε συντηρητικώς τα ατομικά δικαιώματα, την εκπαίδευση και τον Τύπο.
Διαρκούσης της ισχύος του Συντάγματος του 1952, το Φεβρουάριο του 1963 κατατέθηκε πρόταση ευρείας αναθεώρησης του Συντάγματος από την κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, η οποία όμως δεν πραγματοποιήθηκε τελικώς, λόγω της παραίτησης της κυβέρνησης και της διάλυσης της Βουλής μετά από λίγους μήνες. Αρκετές ωστόσο από τις προτάσεις που περιείχε αυτή η πρόταση αναθεώρησης ανευρίσκονται στο Σύνταγμα του 1975.
Η επτάχρονη, τέλος, στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απριλίου (1967-1974) ψήφισε δύο συνταγματικά κείμενα, το 1968 και το 1973, εκ των οποίων μάλιστα το τελευταίο προέβλεπε την αβασίλευτη μορφή του πολιτεύματος. Τα συνταγματικά αυτά κείμενα είχαν αντιδημοκρατικά χαρακτηριστικά, ήταν εξαιρετικώς συντηρητικής νοοτροπίας και δεν εφαρμόσθηκαν.
Η καθιέρωση της προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και το Σύνταγμα του 1975
Ο νέος καταστατικός χάρτης της χώρας εισήγαγε το πολίτευμα της προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, περιείχε εξαρχής ευρύ κατάλογο ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις των καιρών και παραχωρούσε σημαντικές εξουσίες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, οι οποίες του επέτρεπαν να παρεμβαίνει αποφασιστικώς στη ρύθμιση της πολιτικής ζωής. Το κράτος δικαίου προστατευόταν αποτελεσματικώς, ενώ προβλεπόταν και η συμμετοχή της χώρας σε διεθνείς οργανισμούς και – εμμέσως – στην τότε ΕΟΚ.
Η πρώτη αναθεώρηση του Συντάγματος του 1975 (1986)
Η δεύτερη αναθεώρηση του Συντάγματος του 1975 (2001)
Το αναθεωρημένο Σύνταγμα εισήγαγε νέα ατομικά δικαιώματα (όπως, π.χ., την προστασία της γενετικής ταυτότητας ή την προστασία από την ηλεκτρονική επεξεργασία προσωπικών δεδομένων), νέους κανόνες διαφάνειας στην πολιτική ζωή (χρηματοδότηση πολιτικών κομμάτων, προεκλογικές δαπάνες, σχέσεις των ιδιοκτητών μέσων μαζικής ενημέρωσης με το Κράτος κ.ά.), προσάρμοσε στην πραγματικότητα τα σχετικά προς την ανάδειξη στο βουλευτικό αξίωμα κωλύματα και ασυμβίβαστα με λήψη υπόψη της νομολογίας του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου, εκσυγχρόνισε και αναδιοργάνωσε τις λειτουργίες της Βουλής, ανήγαγε σε συνταγματικό θεσμό τις καίριας σημασίας ανεξάρτητες αρχές, προέβη σε εκτεταμένη μεταρρύθμιση στο πεδίο της Δικαιοσύνης και ενίσχυσε το αποκεντρωτικό σύστημα της χώρας.
Η τρίτη αναθεώρηση του Συντάγματος του 1975 (2008)
Συμπερασματικώς, το ισχύον Σύνταγμα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως Σύνταγμα με πολιτική και ιστορική νομιμοποίηση, σύγχρονο και προσαρμοσμένο στις διεθνείς εξελίξεις και παρέχον ένα πλήρες θεσμικό πλαίσιο για την Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Η τέταρτη αναθεώρηση του Συντάγματος του 1975 (2019)
Η καθιέρωση της προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και το Σύνταγμα του 1975
Με την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας, τον Ιούλιο του 1974, η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας έθεσε ως πρώτο στόχο της την εδραίωση της Δημοκρατίας και επανέφερε εν μέρει σε ισχύ το Σύνταγμα του 1952, με εξαίρεση τις διατάξεις που αφορούσαν τον βασιλέα.
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ: ΑΡΑ ΕΔΩ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΑΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΕΝ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1952, ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΕ ΜΕ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΑΠΟ 1864….
ΑΡΑ ΕΔΩ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΤΑΙ ΟΤΙ ΟΛΟ ΜΑΣ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΕΡΧΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΤΟ 1864 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥΣ ΕΙΤΕ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΝ ΕΙΤΕ ΑΦΑΙΡΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΑΡΘΡΑ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΚΟΡΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΜΟΝΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕ ΜΟΝΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΑΝΙΑΣ ΤΟΥ 1864 ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΙΔΙΟΣ
ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΗ ΔΙΕΡΓΑΣΙΑ.
Η συνταγματική μοναρχία και βασιλευομένη δημοκρατία με μονάρχη(1843 και 1864)
1)Ο ανώτατος άρχων ασκούσε την εκτελεστική εξουσία «δια των υπουργών του»,
2)τη νομοθετική από κοινού με την εκλεγμένη Βουλή και τη διορισμένη Γερουσία και, τέλος,
3)τη δικαστική, η οποία πήγαζε από εκείνον, «δια των δικαστηρίων».
(ΑΡΘΡΟ 26 ΣΗΜΕΡΑ)
Άρθρο 26 1. H νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Bουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
2. H εκτελεστική λειτουργία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση.
3. H δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια· οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού.
ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 26 ΠΑΡ.3 ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 90 ΠΑΡ.5 Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ.
Επίσης, το Σύνταγμα 1844 και 1864 καθιέρωνε την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, την ευθύνη των υπουργών για τις πράξεις του μονάρχη, ο οποίος τους διόριζε και τους έπαυε, αναγνώριζε θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα, (ΑΡΘΡΟ 37 ΠΑΡ 1.2) ΣΗΜΕΡΑ
Άρθρο 37 1. O Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει τον Πρωθυπουργό και, με πρότασή του, διορίζει και παύει τα λοιπά μέλη της Κυβέρνησης και τους Υφυπουργούς ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ.
*2. Πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος το οποίο διαθέτει στη Bουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών. Αν κανένα κόμμα δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία(ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΧΗΜΑΤΙΣΤΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ), ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέχει στον αρχηγό του κόμματος που διαθέτει τη σχετική πλειοψηφία διερευνητική εντολή για να διακριβωθεί η δυνατότητα σχηματισμού Κυβέρνησης που να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Bουλής.(ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 1 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ) ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ.
ΑΡΘΡΟ 32 ΠΑΡ.5.ΧΩΡΙΣ ΣΥΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΣΕ ΣΩΜΑ.
Άρθρο 73 ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
1. Το δικαίωμα πρότασης νόμων ανήκει στη Bουλή και στην Κυβέρνηση.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ??? Άρθρο 26 1. H νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Bουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Άρθρο 87 1. H δικαιοσύνη απονέμεται από δικαστήρια συγκροτούμενα από τακτικούς δικαστές, που απολαμβάνουν λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία.
ΠΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟ
Άρθρο 90
5. Οι προαγωγές στις θέσεις του Προέδρου και του Αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου ενεργούνται με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου,.
ΑΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗ. ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 87 ΠΑΡ.1 ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 26 ΠΑΡ.3.
και προέβλεπε στο ακροτελεύτιο άρθρο 107 ότι «η τήρησης του παρόντος Συντάγματος αφιερούται εις τον πατριωτισμόν των Ελλήνων».
ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ Άρθρο 120
1. Το Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την Ε’ Αναθεωρητική Bουλή των Ελλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Υπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Ιουνίου 1975.
2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»
ΕΔΩ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΕΝΝΟΕΙ ΜΕ ΟΠΛΑ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΜΟΡΦΗ ΒΙΑΣ.
ΑΝΑΛΥΣΗ...
ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΡΧΗ ΔΙΑ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΥ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΦΕΚ 1 ΚΑΙ ΦΕΚ 2 ΤΟΥ 1833 ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΧΤΕΙ, Ή ΟΠΟΙΟΣ ΤΑΡΑΞΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΗΣΥΧΙΑ Ή ΑΠΟΣΤΑΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ….
ΚΑΙ ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ 2 ΣΚΕΛΗ
1) ΑΡΑ ΟΠΟΙΟΣ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΤΑΡΑΞΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΕ ΒΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΥΠΗΚΟΟΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΡΧΗ.
2) ΚΑΙ ΕΔΩ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΥΕΙ ΤΟ ΤΟ ΑΛΛΟ….. ΣΥΝ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 28 ΝΑ ΥΠΕΡΙΣΧΥΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΧΩΡΙΣ ΒΙΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ.
Άρθρο 28
1. Oι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. H εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.
3. H Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας
**Ερμηνευτική δήλωση: Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΤΕΡΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΣΑΣ ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ 120 ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ:
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ???? ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ-ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Α.Ε???\ ΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ???? ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ?? ΤΟ ΑΡΘΡ0 120???? ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ(ΣΗΜΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ) ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΥΠΗΚΟΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΕΡΓΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΜΑΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ.
ΔΕΝ ΤΟ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΤΟΤΕ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΔΙΑ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΥ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΟΛΟΦΩΝΟΙ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΧΡΥΣΑΒΟΥΛΑ ΤΟΥ ΒΑΥΑΡΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΟΘΩΝΑ. ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ.
ΓΙ' ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΤΕ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΑΣ ΦΕΡΕΙ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΩΣ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΚΑΙ ΚΑΠΗΛΕΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΜΑΣ.. ΕΠΕΙΔΗ ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΙ ΚΑΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ ΤΩΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΑΚΟΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΝΟΜΙΚΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΑΥΤΟΧΘΟΝ ΙΘΑΓΕΝΗ. . ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΜΑΣ.
Ή ΘΑ ΑΡΧΟΥΜΕ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ Ή ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ, ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΜΑΣ.
ΑΡΑ ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΕΧΕΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΥΠΗΚΟΟΥΣ ΤΟΥ.
ΟΠΟΥ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΔΙΟΤΙ ΟΠΩΣ ΕΙΔΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΒΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ HELLENIC REBUBLIC S.A ΜΕ Α.Φ.Μ. 0000931106 ΑΠΟ ΤΟ 2006.
ΛΥΣΗ: ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ Ε.ΣΥ. ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣ...ΔΙΟΤΙ:
1) ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 1 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΑΡ.3 ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ΅:
Άρθρο 1 1. Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Kοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
2) ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
ΤΩΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ
3) ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ – ΦΥΣΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ.
1.Τι είναι έθνος ή Πολιτεία
Έθνη
ή Πολιτείς είναι σώματα πολιτικά ή Κοινότητες ανθρώπων. οι οποίοι
συνέρχονται σε ΈΝΑ για να φροντήσουν με τις ενωμένεσ δυνάμεις τους ,την
σωτηρλια και τις ωφέλειες τους (ΟΛΩΝ ΤΙΣ ΟΦΕΛΕΙΕΣ)
2. Το έθνος είναι πρόσωπο ΗΘΙΚΟ
Μια τέτοια κοινωνία έχει κοινά συμφέροντα και υποχρεώσεις. Βουλεύται και αποφασίζει από κοινού.
Είναι λοιπόν πρόσωπο (εννοεί νομικό) ΗΘΙΚΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΛΗΣΗ και έχει ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
3. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
4. ΠΩΣ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΕΘΝΗ Ή ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΕΣ
5. ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΥΠΟΚΕΙΝΤΑΙ ΤΑ ΕΘΝΗ
6. Η ΠΡΩΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
7. Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΑΓΚΑΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
Ονομάζομεν
αναγκαίον δίκαιον των εθνών εκείνο , το οποίον συνίσταται εις την
προσαρμογήν του φυσικού δικαίου εις τα έθνη. Είναι αναγκαίων , διότι υα
έθνη υποχρεούνται απολύτος να το φυλάττωσι. Περιέχει δε τα παραγγέλματα
του φυσικού νόμου προς τασ πολιυείας υας οποίας δεν υποχρεοί ολιγώτερον
απο τους μερικούς . δια τον ήδη προεκτεθέντα λόγον . ότι αι πολιτείαι
σύγκεινται εξ ανθρώπων . καο ότι ο φυσικός νόμος υποχρέοι τους ανθρώπους
οπωσδήποτε ενεργούντες .. Ο Γρότιος και οι οπαδοί του καλούσι τούτο το
δίκαιον εσωτερικόν δίκαιον των εθνών ως υποχρεούν την συνεύδησίν των
.Άλλοι το ονομάζουσι φυσικόν δίκαιον των εθνών .
8. ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟ !!!
9. ΤΑ
ΕΘΝΗ ΔΕΝ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΑΒΑΛΟΥΝ ΟΥΤΕ ΝΑ ΥΠΕΚΦΥΓΟΥΝ ΤΙΣ
ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ (ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ 'Η ΦΥΣΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ))
10. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
12. ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΥΤΗΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
13. ΓΕΝΙΚΗ ΕΝΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΘΝΩΝ -ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
14. ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ ΑΥΤΗΣ
15. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
2ος ΓΕΝΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ
17. ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΕΝΟΧΗΣ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΕΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΑΤΕΛΟΥΣ
18. ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
19. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ
21. Η ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΕΚΟΥΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
22. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ....Π.Α.Ρ.Α.Β.Ι.Α.Σ.Ε.Ω
23. Ο Κ.Α.Ν.Ο.Ν.Α.Σ... ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ
24. ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ
25. ΔΙΚΑΙΟΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΚΑΤ .. Ε.Θ.Ο.Σ.
26. Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΔΙΚΑΟΥ
28. ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΚΑΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΟΥΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ
ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ ΝΑ ΣΥΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΝΟΜΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΕ ΝΟΜΙΜΑ ΜΕΣΑ ΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΤΟΥ (ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΩΣ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΥΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ ΜΕ ΑΡ.ΠΡΩΤ.: 6199/2015 ΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΟΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟ ΠΩΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΟΙΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΟΙΚΗΘΗΘΟΥΜΕ ΝΑ ΑΡΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΧΟΜΑΣΤΕ ΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟ ΕΚΛΕΓΕΙΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΚΛΕΓΕΣΘΕ ΜΕ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΛΛΑΝΙΟ ΑΞΙΑΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΩΝ 33 ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΩΝ ΣΥΝ 2 ΝΟΜΩΝ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ).https://www.aitherikigrafi.gr/33-protokolla-2-nomoi
Δεν υπάρχουν σχόλια